حاله ی محوی از آن دور ها معلوم است

به طرفم می آید

سیگار اول را تمام کرده ام ، زیر پایم خاموشش می کنم

حاله به من نزدیک تر می شود ، و صورتی که به سیاهی می زند نمایان می شود

پک اول را به سیگار بعدی می زنم

نزدیک تر شده ، دیگر نمی توان حاله نامیدش ، دستهای استخوانیش ، بدن لاغرش ، پوسته سیاهش و چشمان بی نهایت بزرگش را تشخیص می دهم

دستم موقع روشن گردن این یکی سیگار ، کمی می لرزد

حالا کاملا نزدیک است ، انقدر نزدیک که می توانم خط های صورتش ، استخوان روی گردنش ، و ذره های چشم هایش را ببینم

سراپا می لرزم

سیگارم را تقریبا گاز گرفته ام

پهلو به پهلویم رسیده ، و ، می گذرد

چشمانم را باز می کنم ، چیزی رو برویم نیست

سیگارم تمام شده ، روی زمین می اندازمش

می خواهم با پایم خاموش کنم ، که دادم هوا می رود

کفش هایم انگار گم شده اند