[ پنجاه سال ]

[ پنجاه سال ]

[ پنجاه سال ]

	Friday, November 04, 2005 سایه ی دراز لنگر ساعت :روی بیابان بی پایان در نوسان بود می آمد ، می رفت می آمد ، می رفت و من روی شن های روشن بیابان ، تصویر خواب کوتاهم را می کشیدم خوابی که گرمی دوزخ را نوشیده بود و در هوایش زندگی ام آب شد خوابی که چون پایان یافت . من به پایان خود رسیدم - من تصویر خوابم را می کشیدم . و چشمانم نوسان لنگر ساعت را در بهت خودش گم کرده بود چگونه می شد در رگ های بی فضای این تصویر همه ی گرمی خواب دوشین را ریخت ؟ تصویر را کشیدم . چیزی گم شده بود : روی خودم خم شدم . حفره ای در هستی من دهان گشود - سایه ی دراز لنگر ساعت روی بیابان بی پایان در نوسان بود و من کنار تصوار زنده ی خوابم بودم تصویری که رگ هایش در ابدیت می تپید . و ریشه ی نگاهم در تار و پودش می سوخت این بار هنگامی که سایه ی لنگر ساعت از روی تصویر جان گرفته ی من گذشت بر شن های روشن بیابان چیزی نبود : فریاد زدم ! تصوار را باز ده و صدایم چون مشتی غبار فرو نشست - سایه ی دراز لنگر ساعت روی بیابان بی پایان در نوسان بود . می آمد ، می رفت . می آمد ، می رفت . و نگاه انسانی به دنبالش می دوید - سهراب سپهری - یادبود Posted by: yas. @ 5:28 AM	:ARCHIVE December 2004 January 2005 February 2005 March 2005 April 2005 May 2005 June 2005 July 2005 August 2005 September 2005 October 2005 November 2005 December 2005 January 2006 February 2006 March 2006 April 2006 May 2006 links: absurd malasema 4004bc benahayat daydad blind sanaz funk anti-ideal maktoob zehne solb Shahrzad unbelievable xak minimal Free Hit Counters