[ پنجاه سال ] | ||
|
آدمهایی که نمی خندند
آدم هایی که کم می خندند آدم هایی که همیشه می خندند روی پیاده رو های خیابان ولیعصر راه می روند به هم تنه می زنند پاهایشان گلی می شود و به خانه هایشان می رسند آدمهایی که نمی خندند آدم هایی که کم می خندند آدم هایی که همیشه می خندند با هم به تختواب می روند چشم هایشان را می بندند و می خوابند همه چیز آرام است آرام و خاموش و تنها کنار تنهاییه آدم هایی که نمی خندند آدم هایی که کم می خندند و آدم هایی که همیشه می خندند
|
:ARCHIVE
absurd |